Skomplikowana droga Australii do niepodległości była pełna radykalnych reform politycznych i społecznych, które ostatecznie doprowadziły do pełnej niepodległości naszego narodu 3 stycznia 1986 r. Przed tym kamieniem milowym Australia miała już własny rząd, własną głowę państwa, i swoje własne prawa. Jednak zanim nastąpił ten postęp, zawsze była częścią brytyjskiego imperium kolonialnego i siedzibą brytyjskiej monarchii.
Trzon ruchu niepodległościowego: federacja i konstytucja
Organizowanie kolonii australijskich
Ruch ku niepodległości rozpoczął się pod koniec XIX wieku, kiedy sześć kolonii brytyjskich zostało zjednoczonych we Wspólnocie Australii, zgodnie z australijską konstytucją. Organizacja ta stała się znana jako „Federacja Australijska”. Proces „Federacji” był w dużej mierze napędzany poglądami poszczególnych przywódców kolonialnych tamtych czasów; większość z nich była niezadowolona z braku autonomii przyznanej przez rząd brytyjski i wzięła sprawy w swoje ręce. Po kilku latach kampanii politycznej w 1899 r. odbyło się referendum, w wyniku którego australijska konstytucja została zatwierdzona przez kolonie, a ostatecznie także rząd brytyjski.
Walka o prawo do reprezentowania siebie
Droga do oddzielnej reprezentacji nie była łatwa. Australijscy politycy nieustannie zabiegali o autonomię od Wielkiej Brytanii, starając się jednocześnie zachować z nimi poczucie solidarności. W staraniach o reprezentację zaproponowano budowę Australijskiego Terytorium Stołecznego i dedykowanej stolicy. Wielu członków brytyjskiego parlamentu sprzeciwiało się temu pomysłowi, dlatego jego realizacja zajęła wiele lat. Pomimo tej niewielkiej przeszkody nowa struktura federalna była w stanie samodzielnie poczynić znaczne postępy.
Ostateczny sukces nowej stolicy był wielkim zwycięstwem reprezentacji Australii i oznaczał, że w Australii nie można było uchwalać żadnych przepisów bez zgody przedstawicieli narodu. Nowe przepisy oznaczały większą autonomię Australii, a jednym z pierwszych przepisów była australijska ustawa o obywatelstwie z 1949 r., która przyznała mieszkańcom kolonii pełne prawa obywateli zgodnie z prawem brytyjskim.
Pierwszy krok do niepodległości: flagi
Oddzielenie Australii od Wielkiej Brytanii znalazło także wyraz w różnych flagach reprezentujących ten naród. W 1901 r. „australijska czerwona chorągiewka” została zatwierdzona jako flaga Australii. Był on ozdobiony flagą Union Jack przez większą część lat czterdziestych XX wieku, a następnie ulepszony do obecnej wersji w kolorze niebieskim z białą gwiazdą, która jest używana do dziś. Nowa flaga była znaczącym kamieniem milowym na drodze do niepodległości Australii, podobnie jak późniejsze przeprojektowania.
Upamiętnienie narodowości: Dzień Australii
Trzeci stycznia został również ogłoszony „Dniem Australii” jako dzień upamiętniający niepodległość narodu i jego wyjątkowy charakter. Od tego czasu dzień ten stał się tradycyjnym świętem wszystkich Australijczyków, a każdego roku odbywają się w nim różne ceremonie i upamiętnienia.
Ustawa o Australii z 1986 r
Chociaż Wspólnota Australijska została ogłoszona w 1901 r., dopiero „Australasia Act” z 1986 r. usunęła ostatnie ślady zależności prawnej od Brytyjczyków. Akt ten, który uzyskał wówczas zgodę królewską, usunął wszystkie aspekty łączące Australię z Wielką Brytanią, w tym wymóg podpisania przez brytyjskich urzędników wszystkich australijskich dokumentów konstytucyjnych. Dzięki temu Australia stała się prawnie niezależnym narodem, posiadającym pełne prawa i wolności do samodzielnego działania. To właśnie ten akt był decydującym momentem suwerenności Australii nad Wielką Brytanią.
Skutki Ruchu Niepodległościowego
Od czasu uzyskania niepodległości Australia rozrosła się i prosperowała jako naród, wybierając własnych przywódców i wprowadzając cały szereg reform społecznych i gospodarczych. Naród rozwinął także silne dwustronne więzi z Wielką Brytanią, obserwując ciągły strumień emigracji, turystyki i wymiany edukacyjnej między obydwoma krajami.
Australia została również doceniona na arenie międzynarodowej za swoją różnorodność i inkluzywność, regularnie pojawiając się w pierwszej dziesiątce Globalnego Indeksu Pokoju i będąc liderem w zakresie praw człowieka – co jest bezpośrednim wynikiem jej stopniowego, ale wytrwałego dążenia do niepodległości.
Wpływ na wpływy monarchii
Australia nadal zachowuje silne poczucie lojalności wobec monarchii brytyjskiej, przy czym królowa jest głową państwa, a gubernator generalny reprezentuje królową w Australii. Jednak od czasu uzyskania przez naród niepodległości wpływ monarchii został znacznie ograniczony. Przejawiło się to w przyjęciu przez naród oddzielenia głowy państwa od roli w parlamencie i umożliwiło wybór premiera bez zgody rządu brytyjskiego.
Było to również widoczne w ciągłym rozwijaniu przez naród polityki sprzecznej z polityką monarchii. Na przykład Australia jako pierwsza przyjęła małżeństwa osób tej samej płci, a w ankiecie z 2017 r. zagłosowała już na „tak”, wbrew opinii królowej w tej sprawie.
Rola imigracji w uzyskaniu niepodległości Australii
Imigracja odegrała ważną rolę w australijskim ruchu niepodległościowym. Dzieje się tak, ponieważ umożliwiło jednostkom z różnych środowisk i kultur wniesienie własnego wkładu w postęp i dobrobyt narodu. Bez imigracji wiele reform i postępów, jakie mamy dzisiaj, nie byłyby wykonalne.
Co więcej, imigranci przybywający z Wielkiej Brytanii i innych krajów przywieźli ze sobą własną kulturę i zwyczaje, co wzmocniło różnorodność narodu i stworzyło platformę dla dalszych reform. To dzięki mieszaniu się kultur Australia była w stanie odnaleźć swoją własną, niepowtarzalną tożsamość w procesie swojego postępu w kierunku bycia narodem całkowicie samorządnym.
Rola edukacji w osiągnięciu niepodległości Australii
Kolejnym kluczowym czynnikiem postępu narodu w kierunku niepodległości była rola edukacji. Edukacja zapewniła Australijczykom ramy do poznania historii swojego narodu i znalezienia siły do prowadzenia kampanii na rzecz własnej autonomii. Chociaż formalna edukacja wywodzi się z Wielkiej Brytanii, została wykorzystana jako platforma do lepszego poznania kraju i rozwijania wiedzy w celu stworzenia czegoś nowego i wyjątkowego.
Australijski system edukacji dojrzał już do tego stopnia, że naród jest w stanie określić, jakiej wiedzy będą nauczani jego obywatele, będąc jednocześnie bardziej wykształconym i świadomym otaczających go problemów. To z kolei pozwoliło na większe zaangażowanie w postęp narodu i ułatwiło opracowanie polityki, która pchnęła naród dalej w stronę niepodległości.
Rola technologii w osiągnięciu niepodległości Australii
Technologia była również ważnym czynnikiem w dążeniu Australii do niepodległości. Wraz z postępem technologii wzrosła także zdolność narodu do komunikowania się ze światem. Australijczycy byli wówczas bardziej związani z wiadomościami i mogli wyrobić sobie lepszą opinię na temat otaczających ich kwestii, w tym kwestii związanych z autonomią i niezależnością.
Technologia umożliwiła także narodowi lepsze połączenie ze światem za pośrednictwem technologii satelitarnej, ułatwiając dostęp do informacji z całego świata. To połączenie umożliwiło również narodowi rozwinięcie obecności międzynarodowej, poprzez zawarcie większej liczby globalnych umów handlowych z innymi krajami.
Rola mediów w osiągnięciu niepodległości Australii
Media odegrały kluczową rolę w zapewnieniu niepodległości Australii. Media, dostarczając narodowi informacji i dowodów, umożliwiły społeczeństwu wyrobienie sobie opinii w tej sprawie oraz umożliwiły szybkie i dalekie rozprzestrzenienie się wiadomości.
Media odegrały również ważną rolę w kształtowaniu i komunikowaniu polityk, które powstały w okresie poprzedzającym uzyskanie niepodległości. Bez mediów społeczeństwo i rząd pozostałyby nieświadome postępów i reform, które miały zapewnić Australii autonomię.
Rola aktywistów w osiągnięciu niepodległości Australii
Wreszcie nie możemy zapominać o roli działaczy w dążeniu narodu do niepodległości. Pracowali niestrudzenie, aby zapewnić, że pragnienie narodu dotyczące niepodległości zostało należycie reprezentowane w procesie politycznym.
Aktywiści nie tylko musieli stawić czoła opozycji politycznej, ale także fizycznym zagrożeniom wobec nich i ich rodzin w związku z zaangażowaniem w kampanię. Nieustannie przesuwali granice i nieubłaganie dążyli do ostatecznego zabezpieczenia całkowitej niepodległości Australii.
